فری عید مسلمانان و فرخ جشن پیغمبر

همایون و مبارک باد بر سلطان نیک اختر

جلال دولت نامی شهنشاه رهی پرور

جمال ملت باری ملکشاه فلک منظر

چنو سلطان نبودست و نخواهد بود تا محشر

پناه گوهر آدم معز دین پیغمبر

ز توران تا در ایران به امر اوست هر لشکر

ز مشرق تا در مغرب به حکم اوست هر کشور

جهان جسم است و ما اعراض و جود شاه چون جوهر

زمین بحرست و ما کشتی و عدل شاه چون لنگر

ز نو شروان و اسکندر چرا باشم سخن گستر

که سلطان بندگان دارد چو نوشروان و اسکندر

کفش چون کوثر جنت دلش چون رحمت داور

که دیده است ای عجب شاهی به دل رحمت به کف کوثر

یکی باغی است مهر شاه و عمر دوستانش بر

یکی مرغی است تیر شاه و مرگ دشمنانش پر

د ل آن کس شود شادان که دارد مهر او در بر

تن آن کس شود بی جان که دارد کین او در سر

به دست ماه کردار و به تیغ آسمان پیکر

همی بخشد جهان یکسان همی گیرد جهان یکسر

به تیغ و د ست خسرو در دو ابرست ای عجب مضمر

یکی در رزم بارد خون یکی در بزم بارد زر

اگر یک نوبت دیگر کشد لشکر به روم اندر

ز دین عیسی مریم نگوید هیچکس دیگر

چلیپا خانه بردارد براندازد بت و بتگر

ز قیصر جان برد رهبان ز رهبان سر برد قیصر

چنین راهی توان رفتن کجا دولت بود رهبر

چنین رایی توان کردن که را ایزد بود یاور

مرا دفتر فلک وار است و وصف شاه چون دفتر

مرا خاطر صدف وارست و مدح شاه چون گوهر

چو دارد دفتر و خاطر ز وصف و مدح او زیور

برآید لولو از خاطر بتابد گوهر از دفتر

همیشه تا که از تقدیر یزدان است خیر و شر

همیشه تا که از تاثیر گردون است نفع و ضر

بقای شاه عالم باد و عالم شاه را چاکر

دلش د ارندهٔ شادی سرش زیبندهٔ افسر

همیشه در دو دست او دو نعمت باد جان پرور

یکی چون روح بایسته یکی چون دیده اندر خور

یکی خوشرنگ چون مرجان یکی خوشبوی چون عنبر

یکی جام می صافی یکی زلف بت دلبر